Vandaag weer heerlijk weer, zomerjurkje kan aan. En lekker aan de koffie bij ons huisje. Na de koffie toch maar voor de zekerheid wat warmers aangetrokken want we gaan een rit maken en gaan over de bergen. Boven kan het flink koud zijn. Wij zitten hier op 820 meter hoogte en 200 meter hoger is gelijk een heel stuk frisser.

Onderweg verbaas ik me erover dat hier in Hovden de loofbomen (voornamelijk berken) nog geen blad vertonen. Ze zijn, net als op de toendra in het noorden, oud (dikke stammen) maar klein, max 3 meter. Een stukje verder rijden en staan ze helemaal volop in het blad en zijn gewoon zo'n 15 meter hoog. In dat gebied zien we enorm snelstromende riviertjes in plaats van de smeltende ijsmeren die we bovenop de bergen vlak bij ons huisje zien. Zo prachtig! Sta je in je shirtje in het zonnetje tussen sneeuw en ijs. Wandelen in het berggebied zit er niet in, maar zo'n rit langs al dat moois is helemaal goed.

Tijd voor koffie! En voor degenen die prijsbewust zijn en denken dat Noorwegen zo verschrikkelijk duur is. Vergeleken met Nederland scheelt het niet zo veel meer als een paar jaar geleden. Wij zijn in Nederland inmiddels gemuteerd naar Noorse prijzen: Graaiflatie... 2 grote koffie, twee flinke heerlijke verse, rijk belegde broodjes: 16 euro. In NL betaal je nu meer op een terras. Daar betaalde ik laatst voor 1 broodje en 1 kleintje koffie 14 euro.

De Noorse huisjes zien er allemaal perfect onderhouden uit, het houtwerk overal zonder ook meer 1 slecht plekje en mooi in de verf. Een enkel verdwaald huis valt uit de toon. Voor ons duidelijk herkenbaar als huizen waar Sami (eventueel tijdelijk) wonen. De meeste Sami wonen een stuk noordelijker, maar een enkeling is doorgetrokken naar het zuiden.

Aandoenlijk zijn de hele kleine protestante kerkjes, opgetrokken uit hout met een piepklein torentje erop om de functie aan te geven. Geen onnodige opsmuk. Ik hou ervan.

Het was een prachtige rit en wat bof ik met mijn lieve Fred, die het telkens geen enkele moeite vind om mij de vrijheid te geven om onderweg zoveel foto's te maken als ik maar wil. Ik probeer mezelf een beetje in te houden, want ik zou op elke plek wel een uur kunnen doorbrengen. Volgende bestemming met mijn fotomaatjes moet maar Noorwegen worden hahaha.

Eenmaal terug mijn playlist opgezet en ineens was daar een emotioneel moment omdat Fred toch wel heel moeilijk vind dat hij zeker in zo'n vreemde omgeving, zoveel moeite heeft om zich staande te houden en dolgraag samen een dansje had willen doen. Gaat niet meer. We nemen er samen maar een wijntje op en lachen de tranen weg. Het was gewoon een heerlijk dag!