De terugreis

De laatste dag in Noorwegen alweer. Vandaag reizen we naar Bergen, waar we de nachtboot op gaan. Eerst een paar uur varen naar Stavanger, dwars door de fjorden, naar Stavanger voor een tussenstop en dan de volgende ochtend vroeg naar Hirtshals in Denemarken.

We zijn gisteren naar Nærofjord gereden en daar een heerlijk kopje koffie gedronken. Er stopte daar een veerpont. Alle voertuigen, waaronder giga campers, moesten weer achteruit erop rijden. De pontbaas was een driftig mannetje die met veel geschreeuw en gebaar ongeduldig iedereen aan boord loodste. De meeste vrouwen achter het stuur werden erg nerveus van dit baasje en lieten het stuur over aan hun mannen, die er ook niet veel van terecht brachten. Het was een heerlijk uitzicht vanachter onze kop koffie. In de avond hebben we nog een laatste wijntje gedronken op het grote terras van ons huisje met reisgenoten uit Castricum. Vroeg in de ochtend vertrekken we en wij zijn natuurlijk weer ruim op tijd in Bergen, ondanks de wegreparaties die we onderweg een aantal keer tegen kwamen. Bergen zag er in de warme zon heel erg gezellig uit. We zijn er even doorheen gereden, want voor Fred is wandelen in zo'n stadje niet te doen.

Helaas was de instap in de veerboot dit keer voor Fred vreselijk. We werden weggezet, wel vlak bij de lift, maar op een plek waar we de rolstoel niet bij konden rijden. Dus ik heb de auto gewoon opnieuw gestart en een beetje gemanoeuvreerd. De toegang met de rolstoel was op een veel te smalle oprijplaat zodat de wielen niet pasten. Het was vreselijk druk, dus Fred had het niet meer. Daarna in een veel te drukke lift omhoog waar we in een chaos terecht kwamen omdat iedereen de hut aan het zoeken was en vervolgens weg werd gestuurd omdat er nog niets was schoongemaakt. Ondanks vragen of we niet in de hut konden blijven wachten moesten we er toch uit en naar het recreatiedek. Niet te doen voor Fred. Na een uur mocht hij naar binnen en is gelijk gaan slapen. Ik ben boven op het zonnedek nog een tijdje in de zon gebleven. Het was genieten van een prachtige vaartocht door de Fjorden. Daarna heb ik nog even wat gewinkeld aan boord, een wijntje gehaald om die bij Fred in de hut op te drinken. Na het aanleggen in Stavanger duurt het 2,5 uur langer voordat we weer vertrekken, maar kennelijk is de turbo erop gezet want we zijn volgens normale schema de volgende ochtend in Denemarken.

Dan nog 980 km doorrijden naar huis. Vanwege een groot ongeluk dat vlak voor ons plaatsvond (we hadden engeltjes op onze schouders kennelijk), waarvoor ik weet niet hoeveel brandweer en ambulancediensten kwamen aanrijden hebben we flink wat vertraging gehad. Er moest eerst een onderzoeksteam aan te pas komen. Verder liep alles perfect en hadden we een supergezellige dag samen in de auto.

Wat is het snel gegaan. En wat hebben we geboft met het prachtige weer. Geen enkele regendruppel gehad, alleen maar stralende zon. Dit was niet de eerste keer in Noorwegen, maar ook niet de laatste keer. Dit land is prachtig, ideaal!

Trouwens, op de terugweg betaalden we in Denemarken en in Duitsland voor een belegd broodje meer dan we ooit betaald hebben in Noorwegen. Ook de koffie was veel duurder. De prijzen zijn, lijkt het wel, aan het omdraaien.

Voss

Het was tijd om naar de volgende bestemming te reizen. We kozen een route langs het Sognefjord en met het pontje oversteken. Het werd weer een prachtige zonnige en warme dag. Het Sognjefjord is heel lang en op sommige plekken 1300 meter diep. Prachtig was het weer. De ene spectaculaire waterval na de andere. En mooie uitzichten met weerspiegelingen van de sneeuwtoppen. De reisafstand is 130 km, volgens Google Maps die je daar anderhalf uur over. Wij dus 6,5 uur. Het zijn kleine smalle weggetjes, omhoog en omlaag met veel haarspeldbochten. Het was zo ontzettend heerlijk om een mooi en rustig plekje te vinden en dan koffie uit de thermosfles met een vooraf gesmeerd broodje erbij. Wat heb je nog meer nodig...

De veerboot over het Sognefjord doet er zo'n 20 minuten over. Het had van mij nog wel een uur mogen duren. Heerlijk in de zon, zacht windje en stilte van het water.

Aan de overkant een plaatsje verderop is er een soort halte voor veerboten. Hier gaan auto's op, deze boten zijn het OV van dit gebied. We gaan we geleidelijk omhoog en ineens zitten we weer boven de boomgrens en vlak erna in de sneeuw. Gelukkig nergens sneeuw of nattigheid op de weg. Maar met de zon en de hoge temperatuur zie je heel veel beekjes door de sneeuw zich een weg banen naar beneden om met enorme kolkende kracht naar beneden te storten.

Verderop is nog een hele grote waterval, maar helaas blijkt dit een toeristische attractie te zijn. Souvenirswinkeltjes erbij, grote parkeerplaatsen voor de autobussen. Het was wel de eerste plek waar we wat konden drinken. In Noorwegen zijn er onderweg bijna nergens eettentjes. We hebben wel ontdekt dat in de 'stadjes' (meer een handelspost onderweg met 10 huizen erom heen) in en buiten de supermarkt bijna altijd een soort conditorei is met de lekkerste taartjes en broodjes. Daar moet je dus zijn voor koffie...

Rond het fjord van Voss kijk ik omhoog en zie bovenop de berghelling een prachtig bungalowpark, ook weer met grasdaken. Ik merkte op dat daar eigenlijk ons huisje zou moeten zijn. We reden drie rotondes verder en gingen een lastig weggetje omhoog en ja hoor! We kwamen aan bij de huisjes die we al gezien hadden. We waren veel te vroeg, maar het huis was al klaar. Dit is de topper van alle huisjes die we ooit hebben gehad in Noorwegen. Heel mooi ingericht, wasmachine, vaatwasser en een supergroot terras met uitzicht over het hele dal en het fjord. Wat een fijne plek!

Er zijn twee slaapkamers, 1 met een 'familiekooi': zo'n knus bed met een tweepersoons onder en een 1 persoons er boven (zie je in bijna alle huisjes). En nog een slaapkamer met 2 stapelbedden. Een ruime hal, het is berekend op wintertoeristen met skikleding.

Na heerlijk geslapen te hebben met het klaarlichte Noorse licht in de slaapkamer :-( zit Fred nu met zijn laptop aan tafel. Hij moet werken. :-( Iets waar ik helemaal niet blij mee ben, maar het was niet anders te plannen. Dit is dan echt de laatste keer. Al tientallen jaren wordt er moeilijk gedaan als hij met vakantie wil. Volgend jaar is het over met dit gedoe.

Ik ga er vandaag maar in mijn eentje op uit. Er is een Voss een kloof te bewandelen. Die ga ik maar eens bekijken. Maar eerst moet ik nog met de auto een bergweggetje af naar beneden. Dat wordt nog een uitdaging.

Bloemetjesdag

Vandaag zijn we redelijk vroeg (ergens tussen 9 uur en half tien) voor een dagtochtje vertrokken. We wilden ook nog even lekker aan het eind van de dag in de zon genieten van een boek en een wijntje.

We reden dit keer een beetje onze eigen route in plaats van de voorgestelde routes van ScanBrit. Het is een stralende dag.

Vandaag is de dag dat alle bloemen zo'n beetje ineens in bloei staan. Ik herinner me van de vorige etappes door Noorwegen dat bijna alles tegelijk in bloei staat. Dat had ik nog niet gezien. Maar vandaag was het ineens zo ver. De berkenbomen staan nu allemaal in blad. Langs de weg zie ik akelei, wikke, zilverschoon, fluitenkruid (maar dan een heel stuk lager dan bij ons), aardbei, judaspenning, lupine, sering, geranium en nog veel meer. Alles tegelijk om zo veel mogelijk te profiteren van het licht, dat er nu volop is.

Gisteravond gingen we rond twaalf uur naar bed. Op de beveiligingscamera's was het in Hoofddorp gewoon donker. Hier was het licht, met een klein beetje schemering. Gelukkig hadden we een donkere deken meegenomen. Die hebben we vastgeklemd voor het slaapkamerraam, zodat het donker is. Overal hebben ze nl. van die foutgordijntjes, die te krap zijn en meer vitrage zijn dan overgordijnen. Je ligt dan midden in de nacht met de zon in je gezicht. Niet te doen om te slapen.

Onderweg komen we weer de mooiste plekjes tegen en overal rondom watervallen. We ontmoeten bij een hele mooie een Nederlands stel waarmee we een praatje maken over Noorwegen. Zij zijn heel goed bekend in deze omgeving en geven ons de vaartijden van het pontje verderop door. Zij vertellen over het wandelpad langs de waterval, goed te doen zeggen ze, je wandelt van plateau naar plateau. Wij halen net aan het eerste plateau. De rest is niet te doen. Van onder hebben we ook een prachtig uitzicht.

We drinken onderaan de waterval in een klein houten optrekje een heerlijke koffie met een wafel erbij. Wat een paradijselijk plekje om koffie te drinken. Verderop is het oudste kerkje van Noorwegen te bezichtigen. daarvoor moeten we een bergpad omhoog. We zien dat we niet met de auto naar boven kunnen, maar onderaan de berg moeten parkeren. Dit kerkje laten we daarom links liggen en slaan rechtsaf naar het pontje. De weg gaat nl. niet verder aan deze kant van het fjord. Als verrassing moeten alle auto's bij oprijden omkeren en achteruit het pontje oprijden. Ik spring uit de auto om het te filmen en mag gelijk niet meer de pont (via de zijkant) op lopen. Alle voetgangers moeten aan wal wachten totdat de pont vol staat. Oké, daar zal wel iemand over nagedacht hebben.

De overtocht duurt een kwartiertje. Ik raak aan de praat met een Noorse viking die met ongeveer dezelfde camerauitrusting rondloopt. Hij laat me prachtige foto's van een zeearend zien die hier rondvliegt. Een paar minuten later, ja hoor, ik kan het bijna niet geloven. Ik zie vanaf de zuidhelling een grote vogel vliegen, het lijkt mij een arend. Maar dat zou wel heel toevallig zijn. Maar echt, het is de zeearend, hij vliegt vlak langs en ik kan hem minutenlang volgen. Geen tijd om Fred te roepen (die is in de auto blijven zitten, wandelen op de pont is een brug te ver). Zo geweldig: een zeearend! Ik heb een 24-70 mm op de camera zitten, het heeft geen enkele zin om te proberen een foto te schieten. Ik besluit gewoon te genieten van wat ik zie.

Rond vier uur zijn we terug en kunnen we nog even relaxen en genieten van de zon. Vanavond komen een twee mensen uit Castricum, die dezelfde reis maken, een wijntje drinken. Deze mensen blijven nog een paar dagen hier. Wij vertrekken morgenochtend naar Voss. Er zijn twee routes: Een gaat via Flåm, waar het beroemde treintje rijdt, steil omhoog. De andere route is via het Sognefjord. Wij gaan de rustige route langs het Sognefjord rijden en met de veerpont over. Weer een prachtige dag!

Gletser

Na een beetje uitslapen en lekker buiten ontbijten in de zon gingen we op pad, de route ging over de gletsjer Jostedalsbreen. Met een oppervlakte van 475 m2 is het de grootste ijskap in Europa, op IJsland na. Op sommige delen is het ijs wel 571 meter dik. De route ging langs, maar ook onder de gletsjer door. Je kunt met een gids gletsjertochten van zo'n 5 uur maken. Dag gaan we maar niet doen.

Ik ben trouwens heel blij met de Noorse taallessen van de afgelopen maanden. Zo leuk om veel teksten ineens te kunnen begrijpen.

Uiteindelijk kwamen we bij Briksdalsbreen, gelegen in een mooie vallei met prachtige doorkijkjes en veel wilde bloemen. Bij het uitstappen op een rustig plekje kwamen de kruiden in al hun geuren me tegemoet. Omdat het laatste stuk van Briksdalsbreen alleen te voet kon worden afgelegd namen wij een elektrisch karretje, wel zo fijn om samen om naar boven te kunnen gaan. We reden om de beroemde waterval heen. Het allerlaatste stuk van 2 km kon Fred niet mee en ging ik alleen. Een mooie wandeling met hier en daar flinke klimpartijen. Ik kwam uit bij een meer, precies onder een uitloper van het gletsjerijs. Inmiddels was het al laat in de middag en we moesten dezelfde weg weer terug. Geen probleem want de omgeving is het waard om dubbel van te genieten. Ik had geen zin om ook nog een keer boodschappen te doen, dus husselde ik voor de avondmaaltijd van alles wat nog in voorraad was door elkaar en dat was best lekker.

Vandaag hebben we een rustig dagje gedaan. Even heel kort gewinkeld in het stadje 8 km verderop. Was met de rolstoel dit keer heel goed te doen. Op een heel rustig plekje bij het fjord hebben we nog wat gedronken, maar inmiddels was het zonder schaduw daar veel te warm, ruim 30 graden en zijn we terug gegaan. Het was al weer drie uur. zo'n dag met eigenlijk niet veel doen gaat veel te snel voorbij...

Bergetappe

De boel was vanochtend snel ingepakt en we gingen op weg naar Kaupanger. Het eerste stuk ging langs een bergkam, een prachtige route. Heel geleidelijk dalend en stijgend. We hadden de hele weg gewoon voor onszelf en konden overal heel gemakkelijk stoppen. In het dal konden we genieten van spectaculaire watervallen en rivieren die bulderend zich een weg boren door de kloven. Boven hadden we prachtige vergezichten tussen de sneeuw en op de meren. 

Na 135 km (waar we uren over hebben gedaan omdat het zo leuk is om onderweg te genieten van de mooie plekjes) moesten we kiezen tussen een tunnel van 24,5 km of, wat beloofde, een spectaculaire, maar smalle bergweg naar een top van 1809 m. We kozen natuurlijk voor het laatste. Spectaculair was het zeker. Zeker het eerste stuk zat ik een paar keer met mijn handen voor de ogen, maar Fred (aan het stuur) zat met een vette grijns... Het is lastig voor hem om in onbekend gebied te rijden, maar het is hier zo ontzettend rustig, je komt bijna geen verkeer tegen, dus hij vond het heerlijk om eens zo'n stuk te rijden. Het was adembenemend. Zo mooi... Het schoot ook niet op, want elke 500 meter was er weer wat moois... De foto's zijn mooi geworden, maar dit moet je gewoon echt een keer meemaken. Het is niet te beschrijven. 

Dit was 1 van de 18 Nasjonale turistveger. De Noren hebben daar een omschrijving voor: 'Sommige wegen zijn niet om van A naar B te reizen, maar om totaal van te genieten'.

Uiteindelijk was het over en kwamen we in een plaatsje waar we buiten (gelukkig was het heel rustig) een flinke portie met frietjes 'met' hebben gegeten en wat gedronken hebben. Kosten: 18 euro totaal. 

Omdat we hierna een veerpont op moesten wisselden we van stuur. Ik was een bofferd, want direct na de veerpont schoten we een aantal tunnels in van 6 km per stuk. Is niet mijn ding, dat rijden hier in de tunnels: het licht is niet fijn, vaak is er geen of heel weinig belijning. Een middenstreep ontbreekt. Lastig. En in Noorwegen barst het van deze tunnels. 

Het huisje voor de komende 4 nachten is een stuk kleiner, duidelijk berekend op slechts 2 personen (ipv 10), een beetje gehorig, maar ach, we kunnen heerlijk buiten zitten op een veranda en binnen is het met al dat houtwerk weer hartstikke knus. 

We zitten nu samen aan een lekkere whisky, wat was het een fijne dag!

Vuur

Gisteren geen reisverhaal gemaakt, want we hebben niet veel uitgevoerd... In Geilo een paar boodschappen gedaan en gekeken wat er in de omgeving te doen valt. Dat zijn vooral sportieve activiteiten: raften, kanovaren, abseilen etc. En natuurlijk heel veel wandelen. Er zijn heel veel paden uitgezet. We slaan het over, is niet te doen. We genieten van een rustig dagje in de zon en ik heb mijn tweede boek bijna uit. Als ik aan het koken ben blijkt de ingewikkelde kookplaat ineens veel harder te gaan dan verwacht en in no time staat het hele huisje onder de rook. Ik doe het keukenraam open en meteen staat er al iemand van het vakantiepark binnen om de brand te blussen. In het huisje was geen alarm afgegaan, maar bij de receptie kennelijk wel. Alleen een beetje damp.... De spekjes zijn in ieder geval goed uitgebakken...

Vandaag hebben we een autorit gedaan en een prachtig staafkerkje uit 1150 bekeken. Het originele houtwerk nog allemaal. Ze zetten het hout hier in een recept van teer en daardoor gaat het dus eeuwen mee. Zoals in zoveel dorpjes met een oude houten kerk staat er een nieuwere kerk vlak naast.

In een plaatsje verderop zien we wat gezellige winkeltjes en terrasjes. We pakken de rolstoel. Af en toe even flink duwen en bij een Konditori trakteren we onszelf. Lekker buiten, dat is voor Fred het beste te doen. Het is heerlijk warm in de zon en we lopen nog langs een paar van de winkeltjes. Dan is het weer genoeg.

Terug in Geilo gaan we voor de zekerheid tanken. Hier is een tankstation waarmee ik met mijn brandstofpas van mijn werk mag tanken. Als je geen brandstofpas hebt moet je eerst de kiosk in, vervolgens geef je aan hoeveel liter je precies wilt tanken en dan krijg je een code die je bij de pomp moet intoetsen. Ik kon gewoon 'vol' tanken, veel gemakkelijker: weet ik nou hoeveel liter er in gaat...., ik wil hem gewoon vol hebben. Ik weet niet of Centric betaalt of mijn nieuwe werkgever BCS, die ik nog helemaal niet ken. Het schijnt dat er een nieuwe arbeidsovereenkomst per post wordt verstuurd. Nou, we gaan het zien...

Daarna de route bekeken voor morgen en heerlijk in het zonnetje verder in mijn boek. Morgen vertrekken we naar Kaupanger, bij het Sognefjord.

Water

Het werd een andere route dan we gisteren hadden uitgestippeld. Eigenlijk hoef je nauwelijks routes uit te stippelen, want er zijn niet zoveel wegen (ook niet veel verkeer) naar je bestemming. Deze route beloofde langs een deel van het Hardangerfjord te gaan en we zouden onderweg ook langs veel watervallen komen.

De route ging vanuit het Setesdal, waar we 4 nachten waren, omhoog, boven de boomgrens, langs ijsmeren, dan weer naar beneden in prachtige dalen. Richting het fjord gingen we flink omhoog en uiteindelijk waren we op zo'n 1200 meter, tussen de sneeuw. Het was 12 graden boven, maar je kon zo in korte broek en topje lopen, heel merkwaardig! Even een kopje koffie uit de thermosfles bovenop de berg en genieten van het uitzicht.Ik vind het prachtig, kan er geen genoeg van krijgen. De bevroren meertjes bovenop de bergen, waar een schitterende kleur blauw van het heldere water eronder doorheen schijnt en ondertussen een heerlijke warme temperatuur. Later dalen we af voor een mooie route langs het Hardangerfjord, we starten bij het einde van het fjord. Weinig verkeer, prachtige goed begaanbare wegen. Af en toe een aantal motorrijders, die duidelijk aan het genieten zijn, veel rijden met hun cameraatjes bovenop de helmen. We rijden nu laag in het dal en ik ben onder de indruk van de vele immense watervallen overal. Van enorme hoogte dendert het water naar beneden. Wat een kracht en macht.

We stoppen bij een klein weggetje om even een pauze te nemen en als verrassing is er een klein paadje naar een mooi plekje bij een waterval. Even een momentje voor onszelf.

Als we afbuigen van het fjord belanden we in een nauwe kloof. De weg is smal. Plots zie ik een enorme waterval links van de weg en ik kan net op tijd een parkeerplek inschieten. Zodra we uitstappen voelen we de damp van de waterval. Prachtig. Maar dat is nog niets vergeleken met de verrassing die 100m verderop ineens onmiddellijk rechts van ons zich laat zien. Het is lastig parkeren want de kloof is smal, maar heee, ik laat me niet wegduwen, ik heb een plek te pakken. Voor Fred is het erg druk (omdat het zo smal is) en hij heeft last van het lawaai van de waterval en hij blijft eerst een beetje bij de auto. Ik pak camera, big stopper (10x) en statief en ga meteen een plek opzoeken. Wat een geweldige waterval. Dit is echt de aller-, allermooiste waterval die ik ooit heb gezien. (Latefoss)

Verderop is er weer een enorme waterval, dit is een van de belangrijkste bezienswaardigheden van Noorwegen. Vanuit meerdere stroomgebieden vloeien een aantal watervallen bij elkaar in de diepte. (Voringsfossen) Je kijkt dus niet omhoog, maar naar beneden. Boven de waterval is een brug gebouwd waar je naar toe kunt wandelen. Voor Fred niet te doen en ik blijf bij hem bij het eerste uitzichtpunt, zo van een afstandje is het ook prachtig, maar ik ben nog steeds onder de indruk van de vorige.

Het laatste stuk gaat weer afwisselend boven de boomgrens en door dalen naar Geilo, waar we 3 nachten zullen blijven. Ons huisje ligt op een klein vakantieparkje, heeft een dak van gras en is binnen erg knus met dikke houtbalken. De huisjes zijn allemaal erg ruim. Deze heeft beneden twee badkamers, twee slaapkamers en boven zijn er nog eens twee slaapkamers met 6 bedden. Het was een prachtige dag, nog even kunnen we lekker samen in het zonnetje nagenieten.

Sykkelrunde (wielerronde)

Na een klein beetje uitslapen (tot half tien :-), broodjes bakken en een lekker bakkie Hollandse koffie gingen we een klein tripje maken (met auto) naar een paar plaatsjes in de omgeving. De eerstvolgende stad van betekenis ligt hier 15 km vandaan en heeft zeker 15 huizen, een supermarkt, tankstation en een heel oud kerkje. Genoeg te zien dus daar... Kopje koffie drinken zat er daar niet in. Maar overal staan keurig onderhouden picknickbanken daar smaakten de verse broodjes uit de supermarkt heerlijk.

Even ten zuiden liggen twee hele grote stuwdammen, die hebben we allebei bekeken. Volgens de folders zou er met een enorme kracht water naar beneden storten. Maar er was geen vallend water te zien. Ach, we hebben het gezien, maar ik vond er niet veel aan.

Nog een beetje rondgereden en prachtige meertjes en huisjes ontdekt. Vooral die huizen met grasdaken zijn prachtig. Een dak, inderdaad, bestaand uit een laagje gras. Maar heel vaak groeien er complete bomen van meters hoog op het dak. Ongelooflijk hoe dat kan groeien en zo te zien zonder schade. Soms staan er meerdere bomen op het dak.

In de regio was een hele grote wielerronde, die finisht in Hovden. Veel wielrenners slapen hier in de huisjes. Het is een soort verzamelpunt van een club. Geen prof rijders zo te zien. Vikingen in een heel strak wielrennerspakje, maar veelal met een behoorlijke vikingbuik boven het zadel... Vanmiddag heb ik nog een tijd heerlijk in mijn boek zitten lezen in het zonnetje. Ben een beetje verbrand. Het was 14 graden, maar hartstikke warm. Voelt aan zoals bij ons 23 graden.

De bagage gaat langzamerhand weer in de reistassen, morgenochtend vertrekken we na vier nachten in het Setesdal naar Geilo, een klein stukje noordelijker. De rit zal ongeveer 235 km zijn, minimaal 3:45 rijden. Met de stops mee (pfff, ik met mijn camera....) zal het wel wat langer duren. Fred zit nu de route voor te bereiden.

Zoals in zoveel Noorse huisjes mogen we zelf het huis schoonmaken in het vertrouwen dat het ook netjes gebeurt. Je kunt het ook laten doen tegen betaling, maar dat doen we niet, we zijn zo klaar. Snel geld verdiend... Bij onze eerdere overnachtingen een paar jaar geleden naar de Noordkaap ging dat ook zo en we kwamen altijd aan in huisjes die netjes schoon waren. Wij kunnen in NL wel een lesje leren van de Vikingen. Alles is overal netjes en schoon. Tijdens die wielerronde zagen wij hulptroepen die de bidons en papiertjes van de rijders verzamelden. Nergens in de berm lag weggesmeten afval.